Leon is trots!

Collega Leon werkt als a.i. teammanager van het team ‘Papyrus’ op het KCC van Alliander. Het team dat hij aanstuurt is verantwoordelijk voor alle email, webcare en chat klantcontacten van Consument en Klein Zakelijk (CKZ) van Alliander. Hij is trots op zijn team: in deze tijd van letterlijke afstand is er een nog groter gevoel van samenhorigheid.

Dagstart op afstand

Het bekende geluidje klinkt en ik neem op. De eerste van de 3 dagstarts die we elke dag doen is weer begonnen en de kartrekker (de collega die voorzitter is van de dagstarts die dag) nodigt me uit om mee te doen. Een vrolijk en meerstemmig “goedemorgen allemaal!” klinkt er door de kleine speakers van mijn laptop. De sfeer zit er meteen weer goed in. Ik besef opeens dat dit eigenlijk bij elke dagstart tot nu toe zo is en een gevoel van trots vult me van binnen. Dit is voor ons het ‘nieuwe normaal’ geworden, maar ik mag het helemaal niet normaal vinden! Wat we hier met z’n allen doen, namelijk: keihard blijven werken om onze klanten snel, volledig en van een goed antwoord te voorzien op alle kanalen, is fantastisch. Wij kunnen ook best wel eens een baaldag hebben, maar mogen dit nooit laten merken aan de klant. Dat er daarom ondanks de Corona perikelen nog steeds een geweldige sfeer hangt, is prijzenswaardig J.  We proberen naast het vele contact op afstand via Microsoft Teams (we hebben gelukkig een wizzkid in ons midden die voor de hele afdeling allerlei functionaliteiten van Microsoft Teams heeft uitgerold #Jensisdebeste) ook veel leuke dingen te organiseren. Voor de beeldvorming: Van een quiz tot aan gekke imitaties. Als de lol er ook maar gewoon in blijft!

Weekenddienst

De volgende dag heb ik een overleg met mijn leidinggevende en die geeft aan dat het verstandig is om ook (naast de standaard piketdienst) standaard iemand op webcare in te zetten in het weekend, omdat we in deze tijd extra alert moeten zijn op social media. Een moeilijk, maar tegelijkertijd ook volledig begrijpelijk besluit omdat we collega’s nu zelfs extra werk gaan laten doen. Een half uur daarna klinkt het bekende geluidje weer… Ik neem op en zie er een beetje tegen op om mijn team te vertellen dat er vrijwilligers worden gevraagd voor de weekenddienst. “Lieve collega’s, vanmorgen kwam het verzoek….” Ik ben amper halverwege mijn betoog en een kakofonie van “ja” en “natuurlijk” breekt los. Op zo’n moment kan ik maar 1 ding denken…. TROTS!